Μικρές νοθείες..

Μαμά μεγάλωσα, δεν είμαι πια το κοριτσάκι σου. Είμαι απλά η κόρη σου. Μια κόρη σαν τις αλλές του κόσμου. Δεν έχω αντοχές πλέον να ελπίζω σε κάτι. Τις εξάντλησα όλες γιατί απλά μεγάλωσα. Δεν έχω χρόνο πλέον να σου περιγράψω πως πέρασα τη μέρα μου, τι έφαγα, τι έμαθα γιατί η ώρα είναι 6 και πρέπει να πάω δουλειά. Γιατί μαμα, πρέπει αν βγάλω χρήματα για να ζήσω. Δεν μπορώ πλέον να σου ζητάω να μου δώσεις λεφτά για να αγοράσω γλειφιτζούρι. Γιατι μεγάλωσα μαμα... Πρεπει να ζήσω!

Πρέπει να ζήσω την απογοήτευση, την απόρρηψη, την αδικία για να μάθω να ζω..Κάποτε τσάκωθηκα με κάποια παιδιά στην αυλή του σχολέιου. Θυμάσαι? Έτρεξες αμέσως να με υπερασπιστείς...Τώρα δεν μπορείς να το κάνεις αυτο..μόνη μου πρέπει να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Γιατι μέγαλωσα και δεν μπορώ να κρύβομαι κάτω απ΄το φουστάνι σου.

Έμαθα πως η ζωή μαμά δεν είναι αυτό που φαίνεται, αν θες να υπάρχεις τότε ζεις. Αν θες να ζήσεις, τότε πρέπει να παλέψεις! Τα θηρία έξω είναι τεράστια, με δόντια κοφτέρα και έτοιμα να σε κατασπαράξουν. Δεν υπάρχουν καλές νεράιδες για να σε προστατεύσουν. Το μόνο που υπάρχει είναι ψεύτικοι άνθρωποι που θα σε οδηγήσουν στον γκρεμό για να γλιτώσεις.

Έμαθα πως η ζωή μαμά δεν έιναι παραμύθι. Ειναι μυθιστόρημα. Δεν υπάρχουν πρίγκηπες πάνω σε άσπρα άλογα που θα σε πάρουν στο κάστρο και θα ζήσουν καλά και εμείς καλύτερα. Τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Υπάρχουν ρουτίνα, δουλειά, απιστεία, αδιαφορία, ψευτιά, υποχρεώσεις, απαγορεύσεις και ένα σωρό που κάνουν το βιβλιο της ζωής πιο δυσνόητο και κουραστικό.

Εγώ λοιπόν μαμά, αποφάσισα να μην το διαβάσω τούτο το βιβλιο.  Θα ζήσω περιμένοντας να φτάσω στην τελευταία σελίδα που θα λέει"αυτοί ζήσαν καλά και εμέις καλύτερα". Έτσι θα είναι η ζωή μου, σαν παραμύθι, με αληθινούς ανθρώπους και την παντοτινή μυρωδιά του αρώματος σου στο μαγουλό μου. Τι πειράζει αν είναι μια νεφέλη? Εγώ απλά θα το ζήσω γιατί στην ουσία τι νόημα έχει η όνειρο χωρίς μικρές νοθείες?